Nie idź za mną, bo nie umiem prowadzić.

Nie idź przede mną, bo mogę za Tobą nie nadążyć.

Idź po prostu obok mnie i bądź moim przyjacielem.

                                                                        Albert Camus

Mamo! Tato!

•	Nie psuj mnie, dając mi wszystko, o co cię proszę. Niektórymi prośbami jedynie wystawiam cię na próbę.
•	Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie. Daje mi to poczucie bezpieczeństwa.
•	Nie pozwól mi na utrwalanie złych nawyków. Ufam, że ty pomożesz mi się z nimi uporać.
•	Nie postępuj tak, abym czuł się mniejszy niż jestem. To sprawia, że postępuję głupio, by udowodnić, że jestem duży.
•	Nie karć mnie w obecności innych. Najlepiej mnie przekonasz, mówiąc do mnie spokojnie i dyskretnie.
•	Nie chroń mnie przed konsekwencjami tego, co zrobiłem. Potrzebuję również bolesnych doświadczeń.
•	Nie przejmuj się zbytnio, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie ciebie nienawidzę, ale ograniczeń, które stawiasz przede mną.
•	Nie przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami. Pomyśl jednak, czy nie zdobywam przy ich pomocy twojej uwagi, której tak bardzo potrzebuję.
•	Nie gderaj. Będę się bronił, udając głuchego.
•	Nie dawaj pochopnych obietnic. Czuję się bardzo zawiedziony, gdy ich nie dotrzymujesz.
•	Nie przeceniaj mnie. To mnie krępuje i czasem zmusza do kłamstwa, by cię nie zawieść.
•	Nie zmieniaj swoich zasad postępowania w zależności od układów. Czuję się wtedy zagubiony i tracę wiarę w ciebie.
•	Nie zbywaj mnie, gdy zadaję ci pytania. Znajdę informację gdzie indziej, ale chcę, abyś to ty był moim przewodnikiem po świecie.
•	Nie mów, że mój strach i obawy są głupie. Dla mnie są one bardzo realne.
•	Nigdy nawet nie sugeruj, że ty jesteś doskonały i nieomylny. Przeżywam wielki wstrząs, gdy widzę, że taki nie jesteś.
•	Nigdy nie myśl, że przepraszanie mnie jest poniżej twojej godności. Wzbudza ono we mnie prawdziwą serdeczność i wdzięczność.
•	Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów. Bez tego nie mogę się rozwijać.
•	Nie zapominaj, że szybko dorastam. Dotrzymuj mi kroku.

(Z plakatu konferencji „Jak kochać dziecko?”)

Kilka "dobrych myśli " dla dorosłych

 

Wszystkie dzieci rodzą się ludźmi,

tylko czasmi robimy z nich kukły -

odwrotnie niż w "Pinokio"

 

Jakież mamy prawo wymagać "super dzieci",

skoro sami jesteśmy tacy zwyczajni.

 

Natura dała nam jeden język, a dwoje uszu,

abyśmy słuchali dwa razy tyle, co mówili.

 

Gdyby wszystkie ptaki ćwierkały tak samo,

jakże nudno byłoby w lesie.

 

Dla naszych dzieciaków miłość oznacza poświęcony im czas. 

Największym nieprzyjacielem rodziny nie jest konflikt, ale obojętność. 

TRAKTUJ DZIECKO TAK JAKBYŚ CHCIAŁ, ABY ONO TRAKTOWAŁO CIEBIE.

 
DZIECI CHOWANE BEZ PIESZCZOTY,SĄ JAK KWIATY HODOWANE BEZ SŁOŃCA.

 

Jak się nauczyć czytać?

Wstępem do czytania jest słuchanie. Nie chodzi o zwykłe słyszenie, ale o aktywny, celowy proces – komunikowanie się z otoczeniem. Jakość mowy, której dziecko słucha, i którą uczy się rozumieć, rozwija oba zmysły zaangażowane następnie w proces czytania: słuch i wzrok.

To jasne, że rozmowy z dzieckiem wzbogacają jego słownik. Słuch, stymulowany wieloma bodźcami, staje się coraz czulszy, zdolny rejestrować subtelności między zwrotami, wyrazami, sylabami, fonemami*.

Ale mowa to także mimika i język ciała. Dziecko wrażliwe na zmianę tonu, rytmu, melodii wypowiedzi, potrafi zatrzymać wzrok, skoncentrować się na osobie mówiącego, umie przeanalizować treść komunikatów pozawerbalnych. Dlatego istotnym elementem rozmów z dzieckiem, który ma wpływ na naukę czytania, jest kontakt wzrokowy.

O codziennym czytaniu z rodzicem powiedziano już niemal wszystko. Wiadomo, że rozwija wyobraźnię, wzbogaca słownictwo, buduje więzi rodzinne, w tym poczucie bezpieczeństwa. Jeśli odbywa się systematycznie, porządkuje świat dziecka, daje wrażenie stabilizacji i pewności.

Ale wspólne czytanie może przynosić znacznie więcej korzyści. Może stanowić fundament, na którym dziecko zbuduje umiejętność czytania. Wybierając książkę z kolorowymi ilustracjami i dużym drukiem, stworzymy okazję do potrójnej analizy: treści czytanej opowieści, obrazków, które wspomagają wyobraźnię oraz liter. Jeśli, czytając dziecku, będziemy wodzić palcem po tekście, wywołamy niechybnie zainteresowanie tymi tajemniczymi znakami i ich znaczeniem. Wzbudzimy ciekawość, która jest przecież motorem poznania.

Kiedy dziecko zacznie czytać samodzielnie, możemy i powinniśmy czuwać nad tym procesem. Należy przy tym pamiętać o kilku zasadach:
•  Unikajmy pośpiechu, nie popędzajmy dziecka w rozwijaniu nowej umiejętności.
•  Dbajmy, by atmosfera towarzysząca nauce czytania była przyjazna, bez napięć i burzliwych emocji. Stres może skutecznie i na długie lata zablokować ekspresję poznawczą.
•  Pamiętajmy o podziale tekstu na mniejsze partie. Mniej, oznacza dla dziecka łatwiej i szybciej.
•  Nauka czytania może być świetną zabawą. Ważne jest to, by dziecko zaciekawić zdobywaniem nowych umiejętności i jak najczęściej chwalić. Pochwały wpływają niezwykle stymulująco na pracę mózgu.

Propozycje zabaw w czytanie:
•  Przeszukiwanie na czas
Dziecko w wyznaczonym czasie liczy: wyrazy w zdaniu, zdania we fragmencie tekstu, wyrazy napisane wielką literą, identyczne wyrazy. Dobrze, jeśli podczas zabawy wodzi po tekście wskaźnikiem**.

•  Wyrazy na tę samą literę
Dziecko wyszukuje i podkreśla w tekście wyrazy rozpoczynające się tą samą literą. W kolejnych wersjach tej zabawy odnajduje i podkreśla wyrazy kończące się tą samą literą, wyrazy z dowolną, wskazaną przez nas samogłoską (a, ą, e, ę, i, o, ó\u, y), dwuznakiem (sz, cz, dz, ch itd.), zmiękczeniem (ś, ć, dź, ź, ń). Dalszy etap to wyszukiwanie takiej samej sylaby: na początku, na końcu, a wreszcie – w środku wyrazu.

•  Odpowiedz właściwym wyrazem
Rola dziecka polega na pokazaniu i podkreśleniu w tekście wyrazu stanowiącego odpowiedź na jednoznacznie postawione pytanie: Jak nazywa się dziewczynka? Kto wszedł pierwszy do pokoju? Gdzie siedział chłopiec? itp.

•  Odpowiedz właściwym zdaniem
Dziecko odnajduje i wskazuje odpowiednie zdanie jako odpowiedź na pytanie.

Te zabawy mają pewne reguły. W każdej z nich odczytujemy odnalezione wyrazy. Bo czytać możemy na kilka sposobów, o czym decyduje poziom umiejętności dziecka: czytamy – dziecko powtarza; czytamy razem z dzieckiem; odczytujemy początek, a dziecko – koniec wyrazu. Pracujemy na fragmencie tekstu. Ilość zabaw związana jest ze stopniem trudności tekstu. Na zakończenie namawiamy dziecko do odczytania całego fragmentu.

Zabawa w czytanie angażuje dziecko, sprawia, że nauka staje się dla niego przyjemnością. Warto pobawić się w to razem z młodym czytelnikiem.

* fonem – najmniejsza jednostka mowy, reprezentowana w wypowiedziach przez głoskę;
** wskaźnik – palec wskazujący (linijka, ołówek) przesuwany po tekście od lewej do prawej: utrwala kierunek czytania, koordynuje pracę oka i ręki, wspomaga ruch gałek ocznych, wpływa na tempo czytania.

 

ALFABET RODZICA

Akceptuj swoje dziecko.
Bądź dla niego oparciem.
Chwal je za każdy wysiłek.
Dotrzymuj przyrzeczeń.
Egzekwuj prawa i obowiązki.
Formułuj precyzyjne wymagania.
Gospodaruj efektywnie jego czasem.
Hamuj dyskretnie niewłaściwe jego zapędy.
Interesuj się jego osobą.
Jednocz jego rozum, ducha i ciało.
Kieruj wszechstronnie jego rozwojem.
Licz się z jego zdaniem.
Łagodź stresy, cierpienia.
Miej cierpliwość.
Nie oszukuj go.
Okazuj mu zaufanie.
Pokaż, że jest kochane.
Rozwijaj jego samodzielność.
Słuchaj uważnie tego, co mówi.
Troszcz się o nie.
Ukaż mu wartości i piękno języka.
Wierz w jego możliwości.
X Y ( Niewiadoma?) - bądź na nią zawsze przygotowany.
Zachęcaj je do pracy nad sobą.

 

 Drodzy Rodzice!  

Obowiązkiem Waszego dziecka będzie:

- punktualnie przychodzić na zajęcia,

- codziennie mieć w tornistrze odpowiednie przybory szkolne, podręczniki i zeszyty,

- systematycznie uczyć się w szkole i w domu,

- właściwie zachowywać się w szkole i poza szkołą w stosunku do kolegów oraz osób dorosłych,

- szanować przybory własne i kolegów,

- sumiennie wykonywać wszystkie obowiązki w szkole i w domu.

Rodzice, od Was zależy, jaki będzie start dziecka w szkole. Możecie sprawić, że będzie on dobry.

 Wasze dziecko jest jeszcze małe, pomóż mu zorganizować dzień tak, by starczyło czasu na naukę, pracę i zabawę. Odrabianie lekcji o stałej porze pomoże mu we właściwym wywiązywaniu się z obowiązków szkolnych. Podczas odrabiania lekcji w domu, pomagać dziecku należy tylko wtedy, gdy będzie miało trudności. Przeglądajcie systematycznie zeszyty, książki i ćwiczenia swojej pociechy. Przychodźcie też do szkoły na zebrania i konsultacje z nauczycielami.

Przygotujcie swojemu dziecku:

- stałe miejsce do pracy i odrabiania lekcji,

- miejsce gdzie można położyć książki, zeszyty i tornister,

- półkę lub szufladę na książki, zeszyty, lektury i pisemka.

Pomyślcie też o przygotowaniu samego dziecka:

- dziecko powinno cieszyć się, że idzie do szkoły, nie należy straszyć szkołą i nauczycielami,
- przyzwyczajajcie dziecko do dbałości o swój wygląd,
- kilka razy w tygodniu poświęćcie trochę czasu na wspólny spacer, czytanie książek i na szczere rozmowy - ono tego potrzebuje,
- pobudzajcie dzieci do opowiadania o wydarzeniach i swoich przeżyciach,
- zachęcajcie dziecko do rysowania, malowania i lepienia z plasteliny,
- wdrażajcie dziecko do obowiązkowości i punktualności,
- stosujcie się do zaleceń dyrektora szkoły, wychowawcy, psychologa i lekarza.

Pamiętajcie, że dla prawidłowego rozwoju dziecka konieczne są:

- ład, spokój i pogodna atmosfera w domu,
- utrzymywanie kontaktu uczuciowego w domu,
- przestrzeganie stałego rozkładu dnia,
- stały udział dziecka w drobnych pracach domowych,
- możliwość zabawy z rówieśnikami na świeżym powietrzu.

Gdy dziecko zacznie chodzić do szkoły:

- rozmawiajcie o wydarzeniach ze szkoły,
- kontrolujcie pracę dziecka w szkole. Chwalcie je za to, co trzeba pochwalić; zgańcie, jeśli na to zasłuży,
- nie krzyczcie na dziecko, gdy czegoś nie umie, ale uzgodnijcie z nauczycielem, jak pomóc dziecku,
- dopilnujcie aby dziecko przygotowało wieczorem przybory szkolne i spakowało tornister,
- nie dopuśćcie, żeby dziecko chodziło spać i odrabiało lekcje późnym wieczorem lub w nocy, niech kładzie się spać około 20,
- dbajcie o zdrowie dziecka, korzystajcie z opieki lekarza i dentysty.